نگاهی به بیست و پنجمین نمایشگاه سالانهٔ مرکز هنرهای پورت مودی با تمرکز بر حضور پروانه رودگر، هنرمند مجسمه‌ساز ساکن ونکوور
سیما غفارزاده – ونکوور
پنجشنبه ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، بیست و پنجمین نمایشگاه سالانهٔ مرکز هنرهای پورت مودی (PoMoArts) با عنوان «ارج‌نهادن به گذشته، درآغوش‌گرفتن آینده» (Honouring the Past, Embracing the Future)، گشایش یافت که تا ۶ سپتامبر ۲۰۲۳ برقرار خواهد بود.
به‌مناسبت بیست و پنجمین سالگردِ انجمن مرکز هنرهای پورت مودی (Port Moody Arts Centre Society)، این مرکز آثار هجده هنرمند را به نمایش گذاشته است. جَنِس کاتر (Janice Cotter)، مدیر گالری این مرکز، در معرفی این نمایشگاه به رسانهٔ همیاری گفت: «گرامیداشتِ این نقطهٔ عطف، تنها تعداد اندکی از هنرمندانی را که به‌لحاظ فرهنگی و هنری متنوع‌اند و از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۲۳ فضاهای گالری ما را زیبا کرده‌اند، گرد هم آورده است. این هنرمندان با آثار خود مرزها را شکسته‌اند، چارچوب‌ها را به چالش کشیده‌اند، امکانات بیان هنری را گسترش داده‌اند، و هریک نشان منحصر‌به‌فرد خود را در جامعهٔ هنری ما بر جا گذاشته‌اند. آفرینش‌های آن‌ها، در طیف وسیعی از هنرها ازجمله مجسمه‌سازی، نقاشی و سرامیک، که شامل بسیاری از سبک‌ها و تکنیک‌هاست، گواهی بر وسعت و عمق خلاقیتی است که در مرکز ما شکوفا شده است.»
کاتر افزود: «همچنان‌که به گذشته ادای احترام می‌کنیم، به قدرت عظیم هنر برای پرکردن شکاف‌ها، ازبین‌بردن موانع و ایجاد ارتباطات پی می‌بریم. طی ۲۵ سال گذشته، مرکز هنرهای پورت مودی به مرکزی پرجنب‌وجوش تبدیل شده است که در آن صداهای مختلف تلاقی می‌کنند، همچنین گفت‌وگو، درک، و قدردانی از فرهنگ‌ها، تجربیات و دیدگاه‌های بی‌شماری پرورش داده می‌‌شوند. ارج‌نهادن به گذشته، در آغوش‌گرفتن آینده، این روحیهٔ پذیرا و فراگیر را نشان می‌دهد. این دعوتی است از همهٔ کسانی که بخشی از سفر هنری ما بوده‌اند و نیز برای کسانی که به‌تازگی جادوی درون این دیوارها را کشف می‌کنند. به‌علاوه، برگزاری این نمایشگاه تجلیلی است از داستان‌هایی که به اشتراک گذاشته‌ایم و ارتباطاتی که ایجاد کرده‌ایم، و نیز تصدیقی است بر اینکه که آیندهٔ ما، که امیدواریم درخشان باشد، تنها به‌دلیل فداکاری، شور و اشتیاق، و حمایت بی‌دریغ هنرمندان، حامیان و جامعهٔ ما امکان‌پذیر است.»
هنرمندانی که آثارشان در این مرکز به نمایش گذاشته شده است، عبارت‌اند از:
جِین اپِلبی (Jane Appleby)، کیمبرلی بِلَکستاک (Kimberly Blackstock)، جیزلِین براون-کوسی (Ghislain Brown-Kossi)، بریجیت کَچپول (Bridget Catchpole)، رنو شاکرابورتی (Ranu Chakraborty)، سَنجوی داس (Sanjoy Das)، کریستی دانزمور (Christy Dunsmore)، بِوْ الیس (Bev Ellis)، رَندی گرین (Randy Green)، آنیوتا گوساکوا (Anyuta Gusakova)، یوشی کَمی (Yoshi Kamei)، آنکیو کیم (Eunkyo Kim)، تاتیانا مرکُوْ-پاپوویتسکی (Tatjana Mirkov-Popovicki)، سارا رانلد (Sarah Ronald)، پروانه رودگر (Parvaneh Roudgar)، آگاتا تئودوریویچ (Agata Teodorowicz)، جورج ولیزمز (George Vlismas)، و جف ویلسون (Jeff Wilson)
جَنِس کاتر در تجلیل از آثار هنری پروانه رودگر، هنرمند مجسمه‌ساز بنام ساکن ونکوور، به رسانهٔ همیاری گفت: «زمانی که برنامه‌ریزی برای برگزاری این نمایشگاه هنری به‌مناسبت ۲۵ سالگی مرکز هنرهای پورت مودی را آغاز کردم، پروانه رودگر یکی از اولین افرادی بود که فکر کردم برای نمایش آثار هنری‌اش از او دعوت کنم. من در طول ۹ سال گذشته چندین بار با او کار کرده‌ام، و همواره مایهٔ خرسندی ما بوده که آثار او را در اینجا به نمایش بگذاریم. حضور او در این گالری سابقه‌ای طولانی دارد و به اوایل دههٔ ۲۰۰۰ باز می‌گردد. از دیدن او و مجسمه‌های زیبایش در این نمایشگاه بسیار خوشحالم.»
در این نمایشگاه، چهار اثر هنری پروانه رودگر به نمایش گذاشته شده است. وی دربارهٔ مجسمهٔ «فضا در هارمونی» (Space in Harmony) که از جنس فایبرگلاس است، می‌گوید: «این مجسمه نمادی از رابطهٔ هماهنگ بین دو شیء در بی‌کرانگی فضاست. این قطعه تعامل دو شیء با سایر عناصر طبیعت را به تصویر می کشد و ترکیبی متعادل و آرام ایجاد می‌کند. با شکل‌دادن به بخش خاصی از فضا از طریق مجسمه‌سازی، هدف من ایجاد فرمی است که با محیط اطرافش طنینی همگون پیدا کند. قصد من انتقال حس وحدت و آرامش است، و می‌خواستم احساس همزیستی مسالمت‌آمیز با عظمت کیهان و طبیعت را برانگیزم.
پروانه رودگر دربارهٔ یکی دیگر از آثارش در این نمایشگاه که از جنس برنز است و «مادربزرگ» نام دارد، می‌گوید: «به‌عنوان مجسمه‌سازی که عمیقاً تحت تأثیر تجاوز و جنگ در افغانستان و عراق قرار گرفته است، تصمیم گرفتم مجموعهٔ زن خاورمیانه‌ای خود را بسازم. این مجموعه نشان‌دهندهٔ زن خاورمیانه است که ابراز احساسات و عواطف خود را با حرکت چادر منتقل می‌کند، علی‌رغم اینکه به‌دلیل پوشش‌های فرهنگی و سیاسی، بدنشان به تصویر کشیده نمی‌شود. هر قطعه بیانگر داستانی عمیق از قدرت، غم و امید است. با به‌تصویرکشیدن احساسات آن‌ها از طریق حرکت و شکل چادرشان، هدف من برانگیختن همدلی و تفاهم است؛ به‌امید آنکه بر روح تسلیم‌ناپذیر این زنان در میان شرایط چالش‌برانگیز نوری بتابد. امیدوارم از طریق هنرم توجهات را به صدای آن‌ها، که اغلب در اثر هرج‌ومرج جنگ خاموش ماند‌ه است، جلب کنم.»
دربارهٔ پروانه رودگر
آثار پروانه رودگر ریشه در سنّت کلاسیک زادگاهش ایران و نیز کشور ایتالیا دارد. رودگر در آثارش اساساً از حوزه‌ها و منابعی الهام می‌گیرد که سیر موضوعی‌شان از تمدن کلاسیک غربی و ایرانی آغاز شده و به ماژول‌های بیانی مجسمه‌سازی مدرن و معاصر می‌رسد. در مجسمه‌های پروانه رودگر، معنای خاصی در تصاویر انسانی یافت می‌شود، که در دوران بارداری، در احساسات و در فیگورهای زنانه، شکل می‌گیرد جایی‌که پویایی‌ای قوی، عناصر فیگوراتیو اصیل را به فرم‌های هنری تبدیل می‌کند و قدرت زیادی را برمی‌انگیزاند. گاهی قدرت خطوطی که فیگورها را ترسیم می‌کنند و منحنی‌های مشخص بدن، به انتقال حس رنج و درد می‌رسند، بدون اینکه در بُعد زیبایی‌شناختی دچار افول شود.
پروانه رودگر که در حال حاضر در ونکوورِ کانادا زندگی می‌کند، در فرهنگ‌های مختلف کار کرده است، و این ترکیب سنّت‌ها در سبک‌های مختلف کار او به‌شدت برانگیزانندهٔ احساسات است. رودگر در کنار آثار فیگوراتیو خود، دارای مجموعه گسترده‌ای از مجسمه‌های هندسی و انتزاعی است. او فعالیت هنری خود را در سال ۱۹۸۶ در لیسهٔ هنری فلورانس (Artistic Lyceum in Florence) زیر نظر استاد مجسمه‌سازی خود، آنتونیو دی توماسو (Antonio Di Tommaso) و استاد مشهور سرامیک، مارچلو فانتونی (Marcello Fantoni) آغاز کرد. رودگر تحصیلات خود را در رشتهٔ هنر در دانشگاه اتا لیبرا (University of Eta’ Libera) در فلورانس به پایان رساند و در به تحصیل تخصصی در رشتهٔ سرامیک، گچ‌کاری و ریخته‌گری پرداخت. او گواهینامهٔ خود را در کار با سنگ در مدرسهٔ هنر پورتا رومانا (Art School of Porta Romana) در فلورانس دریافت کرد و از آن زمان تاکنون جوایز متعددی را در سطح بین‌المللی دریافت کرده است. او در ۳۰ سال گذشته در کالج‌های مختلف هنری و استودیوهای خصوصی خود مشغول تدریس بوده است.
پروانه رودگر در کنار نمایش آثارش در بسیاری از کشورهای مختلف آمریکای شمالی، آسیا و اروپا، در سال ۲۰۱۶، جدیدترین اثرش به‌نام «مادر و کودک روی دوچرخه» به‌طور دائم در ورودی ایستگاه اسکای‌ترِین در شهر پورت مودی نصب شد. همچنین در سال ۲۰۱۸، اثر او به‌نام «مهاجرت» به‌طور دائم در پناهگاه حیات وحش کیورامبیَن (Currumbian) در گُلد کوستِ استرالیا نصب شد.
* * * * *
بیست و پنجمین نمایشگاه سالانهٔ مرکز هنرهای پورت مودی تا ششم سپتامبر امسال به‌طور رایگان به روی عموم باز است. ساعات کار این نمایشگاه از این قرار است:
دوشنبه تا جمعه، ۱۰:۳۰ صبح تا ۹ شب
شنبه و یکشنبه، ۱۰ صبح تا ۴:۳۰ بعدازظهر
آدرس: 2425 St Johns St, Port Moody, BC V3H 2B2
درِ ورودی اصلی این مرکز در پشت ساختمان قرار دارد، و رمپ ورودی برای صندلی چرخ‌دار وجود دارد. پارکینگ رایگان این مرکز نیز در پشت ساختمان است. برای اطلاعات بیشتر دربارهٔ این نمایشگاه، از لینک زیر استفاده نمایید:
https://pomoarts.ca/exhibitions/honouring-the-past-embracing-the-future
